TARNOWSKIE GÓRY

   Położone są na Wyżynie Śląskiej. Miasto liczące 66,5 tys. mieszkańców zajmuje obszar 83,5 km². Północną część miasta zajmują rozległe tereny leśne.

     Tarnowskie Góry składają się z kilku dzielnic: Bobrowniki, Laskowice, Opatowice, Osada Jana, Pniowiec,               

Repty  , Rybna

Sowice, Stare Tarnowice, Strzybnica, Śródmiescie.

    Miasto powstało na terenach bogatych w rudy ołowiu, srebra, cynku, i żelaza. Według legendy pierwszą bryłę srebrnego kruszcu wyorał około 1490 roku chłop Rybka, co spowodowało przybywanie pierwszych osadników górniczych. We wsi Tarnowice powstały pierwsze kopalnie nazywane wtedy "gorami" - stąd nazwa miasta Tarnowskie Góry. Gród gwarków otrzymał prawa miejskie oraz "akt wolności górniczej" prawdopodobnie w 1526 roku. W 1528 roku powstał Urząd Górniczy. W 1529 roku Jan II Opolski nadał mu herb - tarczę dwudzielną, na której znajduje się w górnym polu na niebieskim tle złote skrzydło orła Piastów  górnośląskich a w dolnym polu dwa skrzyżowane narzędzia górnicze: złoty pyrlik i żelazko. Przez wieki herb zmieniał swój wygląd, ale w 1996 roku Rada Miejska przywróciła miastu herb w jego pierwotnym kształcie i barwach.

    Rozwój górnictwa rud srebra i hutnictwa spowodował intensywny rozwój miasta a w nim handlu i rzemiosła. W połowie XVI wieku Tarnowskie Góry były najważniejszym ośrodkiem górnictwa kruszcowego na Górnym Śląsku i jeden z największych w Europie. Okres świetności górnictwa trwał do początku XVII wieku. Został przerwany przez wojnę trzydziestoletnią (1618-1648). Większą role zaczęło odgrywać rzemiosło i handel. W 1676 roku wybuchła zaraza, która ustąpiła po "procesji błagalnej" do Piekar. Na pamiątkę tego zdarzenia, tarnogórzanie zobowiązali się udawać corocznie w niedziele po 2 lipca do Sanktuarium Matki Boskiej Piekarskiej. Tradycja trwa do dzisiaj.

    W 1742 roku miasto w raz ze Śląskiem przechodzi pod panowanie pruskie. Rozpoczęło się ożywienie gospodarcze. W II połowie XVIII wieku powstała rządowa kopalnia i huta ołowiu i srebra "Fryderyk", w której uruchomiono jedną z pierwszych na kontynencie  europejskim, sprowadzoną z Anglii maszynę parową do odwadniania wyrobisk górniczych.

    W XIX wieku wraz z rozwojem górnictwa i hutnictwa cynku i żelaza, następuje dalsze ożywienie gospodarcze a także rozwój miasta. Otwarto pierwszą szkołę górnicza, nową sztolnie "Fryderyk", założono drukarnię, założono nowe fabryki i hutę żelaza, rozpoczęto budowę wodociągów miejskich wybrukowano rynek, ulice Krakowską i Lubliniecką.       W 1857 roku uruchomiono pierwszą linię kolejową do Opola. W 1873 roku powstaje Starostwo Tarnogórskie.

     Na początku XX wieku wyczerpują się zasoby rud. W 1922 roku, w wyniku powstań śląskich i plebiscytu miasto powróciło do Polski. Miasto było siedzibą powiatu aż do 1975 roku. Status siedziby powiatu odzyskało 01.01.1999 Roku po wprowadzeniu reformy administracyjnej.