XII - XVII w.

      Początki Skierniewic sięgają XII w. Na ich obecnym terenie istniała wtedy wieś należąca do dóbr arcybiskupów gnieźnieńskich. Pierwsza pisemna wzmianka o wsi Skwierniewice  pochodzi z roku 1359 . Przebywał wówczas na tym terenie arcybiskup Jarosława Bogorii ze Skotnik na dworze księcia mazowieckiego Siemowita III. W 1360 r. nadano wsi prawo niemieckie średzkie co umożliwiło dalszy rozwój wsi.

W roku 1457 arcybiskup Jan Odrowąż ze Sprowy połączył dwie sąsiadujące ze sobą wsie - Skierniewice i Dębe, lokując tam miasto na prawie średzkim. W 1463 roku  król Kazimierz Jagiellończyk podczas obrad sejmowych w Piotrkowie zatwierdził erekcję Skierniewic.

W pierwszej połowie XVII w. zaczęło upadać rzemiosło, kurczył się handel, "potop szwedzki"  oraz późniejsze epidemie przyczyniły się do wyludnienia i zrujnowania miasta główny filar gospodarki w tym czasie stanowiło rolnictwo.

W połowie lat osiemdziesiątych XVII w. arcybiskup Michał Poniatowski zorganizował w Skierniewicach manufakturę sukienniczą. Zakład zatrudniał 70 robotników, zwerbowano do niego sukienników z Krakowa i Wielkopolski. Ostatnie lata Rzeczypospolitej to rozwój infrastruktury miejskiej, pobudowano nowe domy, wybrukowano rynek, arcybiskup Antoni Ostrowski ufundował nowy kościół parafialny, wzniesiono nowy murowany ratusz.

Pod panowaniem pruskim

       W roku 1793 Skierniewice zostały zajęte przez Prusaków. Dokonali oni wielu zniszczeń oraz konfiskaty dóbr kościelnych. Nowe władze obciążyły mieszkańców wysokimi podatkami, spowodowało to zubożenie ludności oraz ograniczyło liczbę inwestycji.

W latach 1806-15 Skierniewice wraz z księstwem łowickim przeszły w ręce Napoleona I, który podarował miasto Ludwikowi Davout. Po klęsce Napoleona I na mocy układów wiedeńskich z większości ziem Księstwo Warszawskiego utworzono Królestwo Polskie, które zajął car rosyjski. Pod panowaniem rosyjskim miasto było niemalże wiek. W 1845 uzyskano połączenie z Warszawą dzięki uruchomieniu Kolei Warszawsko - Wiedeńskiej.

Lata dziewięćdziesiąte XIX w. to dla miasta czas prężnego rozwoju przemysłu, a co za tym idzie również infrastruktury miejskiej. W 1910 r. działały dwie cegielnie, browar, tartak mechaniczny, młyn, fabryka kafli i grzebieni. Tutejszy węzeł kolejowy przyczynił się do osiedlenia w mieście znacznej liczby kolejarzy. Garnizon wraz z koszarami to kolejny bodziec pobudzający gospodarkę. Ważnym wydarzeniem społecznym było utworzenie Straży Ogniowej, która przyczyniła się do rozwoju kultury w mieście.

Okres międzywojenny

       Wkrótce po odzyskaniu niepodległości (11 XI 1918 r.) Skierniewice zostały włączone do województwa warszawskiego. Dawną rezydencję prymasów  wraz z folwarkiem przekazano Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego.

W latach międzywojennych rozwinął się niewielki przemysł, wybudowano m. in. elektrownię (1924 r.), Fabrykę Narzędzi Rolniczych, Hutę Szkła, uruchomiono ponownie browar W. Strakacza, zbudowano Dom Sejmikowy (obecnie siedziba starostwa), gimnazja męskie i żeńskie. W 1939 r. Skierniewice włączono do województwa łódzkiego.

II wojna światowa i lata powojenne

       II wojna światowa. 3 września miasto zostało zbombardowane, poważnie zniszczone zostały m.in. kruchta kościoła , pawilon zakaźny szpitala oraz budynki mieszkalne. W dniach 11-12 IX 1939 r. Skierniewice wizytował Adolf Hitler zaniepokojony przebiegiem bitwy nad Bzurą. Na terenie miasta silną organizacją konspiracyjną był Związek Walki Zbrojnej, w którym działał obwód AK "Sroka", przeprowadzał liczne akcje dywersyjne. Jedną z bardziej spektakularnych była akcja "N" w 1941 r., zginął w niej inż. Schneider specjalista niemiecki od rakiet V2. Utworzono również kilkuosobowe komórki przeznaczone do prowadzenia destrukcyjnej propagandy wśród okupanta. W trakcie trwania wojny Skierniewice zostały kilkakrotnie zbombardowane, zniszczono około 10% procent zabudowy, zginęło 150 osób. Na terenie miasta utworzono zamknięte getto dla ludności żydowskiej, w którym zgromadzono 60000 osób a następnie przewieziono je do obozu zagłady w Treblince.

Po wyzwoleniu (17-18 I 1945 r.) przystąpiono do odbudowy miasta, utworzono Instytut Sadownictwa (1952 -55 r.), Instytut Warzywnictwa (1964 r.)- na terenie Osady Pałacowej ; powstały także zakłady przemysłowe: "ZATRA" w 1957 r. (transformatory), "MOSTOSTAL" w 1960 r. (późniejszy "RAWENT" - urządzenia wentylacyjne i odpylające), "FUMOS" w 1969 r. (odlewnictwo).W roku 1975 Skierniewice uzyskały status miasta wojewódzkiego, co przyczyniło się do jego rozwoju. W roku 1976 uruchomiono komunikację miejską, a roku 1981 - ciepłownię. Rozwijało się budownictwo mieszkaniowe, w 1977 r. rozpoczęto budowę osiedla Widok, największego w mieście. W połowie lat 80-tych obszar miasta powiększył się, dołączono m. in. osadę Rawka.

Skierniewice dziś to prawie 50 tysięczne miasto powiatowe.