WIEŚ DATOWANA OD 1305 ROKU, NAZWA POCHODZI OD IMIENIA PILCH. W
ŚREDNIOWIECZU NALEŻAŁA PRAWDOPODOBNIE DO KSIĘSTWA BYTOMSKIEGO I
GLIWICKIEGO. W ROKU 1867 ZAŁOŻONO TU SEMINARIUM NAUCZYCIELSKIE, W KTÓRYM W
LATACH 1868-1871 PRACOWAŁ KS. KONSTANTY DAMROT (1841-1895). DZIAŁACZ
SPOŁECZNY I POETA PISZĄCY PO POLSKU. W 1922 ROKU, W WYNIKU PLEBISCYTU WIEŚ
PRZYZNANO NIEMCOM I WŁĄCZONO DO POWIATU GLIWICKIEGO. W LATACH 1972-1977
WCHODZIŁA W SKŁAD GMINY ŻERNICA, A OD 1977 ROKU JEST WSIĄ GMINNĄ.
WARTO
ZOBACZYĆ : - KOŚCIÓŁ PARAFIALNY PW. ŚWIĘCIA ŚW. JANA CHRZCICIELA, Z
1780 ROKU (WNĘTRZE PÓŹNOBAROKOWE-KLASYCZNE) - PLEBANIA WCZESNOKLASYCZNA
Z KOŃCA XVIII WIEKU, - DWÓR BAROKOWO-KLASYCZNY Z DRUGIEJ POŁOWY XVIII
WIEKU, OBECNIE URZĄD GMINY, - KLASZTOR BONIFRATERSKI Z LAT 1812-14,
ROZBUDOWANY O SKRZYDŁA BOCZNE W 1859 ROKU, OBECNIE SZPITAL, - CMENTARZ
PRZYKLASZTORNY, ZAŁOŻONY W PIERWSZEJ POŁOWIE XIX WIEKU, GRÓB KS.
KONSTANTEGO DAMROTA, - GROTA Z KAMIENI POŁOŻONYCH Z POCZĄTKU XX WIEKU Z
KAMIENNĄ FIGURĄ MATKI BOSKIEJ Z DZIECIĄTKIEJ, - KRZYŻ KAMIENNY Z 1860
ROKU, Z FIGURĄ MATKI BOSKIEJ BOLESNEJ, - KRZYŻ KAMIENNY Z 1886 ROKU, Z
FIGURĄ CHRYSTUSA UKRZYŻOWANEGO ORAZ MATKI BOSKIEJ BOLESNEJ, - KAPLICZKA
PRZYDROŻNA, PÓŹNOBAROKOWA (Z PRZEŁOMU XVIII-XIX WIEKU) Z RZEŹBĄ ŚWIĘTEGO
JANA NEPOMUCENA Z XVIII WIEKU, - STODOŁA DREWNIANA Z DRUGIEJ POŁOWY XIX
WIEKU KRYTA STRZECHĄ, - POMNIKI PRZYRODY (LIPA, DĘBY
SZYPUŁKOWE).
PEWNE WZMIANKI MÓWIĄ O TYM, ŻE PILCHOWICE PRZEJĘŁY HERB OD DAWNYCH
WŁAŚCICIELI O NAZWISKU PILCHOWICKI, MIAŁBY TO BYĆ ZATEM HERB SZLACHECKI.
JEDNAKŻE BARDZIEJ WIARYGODNE ŹRÓDŁA PODAJĄ, ŻE SWE POCZĄTKI HERB MA
W PIECZĘCI, UŻYWANEJ NA TERENIE OBECNEJ GMINY, KTÓRA TO PIECZĘĆ
PRZEDSTAWIA WIZERUNEK PRZYGOTOWUJĄCEGO SIĘ DO SKOKU KONIA, TUŻ ZA NIM ZAŚ
MIAŁ ZNAJDOWAĆ SIĘ MIECZ. PODOBNY MOTYW ZDOBI PIECZĘĆ SĄSIEDNIEJ WSI
WILCZA. TAM JEDNAK W TLE KONIA STOJĄCEGO NA TYLNYCH NOGACH WIDNIEJE
DRZEWO, A ZAMIAST MIECZA WIDNIEJE SIERP. OSTATECZNIE MOTYW CZARNEGO
RUMAKA ZRYWAJĄCEGO SIĘ NA TYLNYCH NOGACH NA SREBRNEJ TARCZY, ZE ZŁOTĄ
WŁÓCZNIĄ W TLE SKIEROWANĄ W PRAWY GÓRNY RÓG ZAGOŚCIŁ NA STAŁE JAKO HERB
PILCHOWIC. ANALIZA SYMBOLIKI HERBU POZWALA WYRÓŻNIĆ DWA JEGO GŁÓWNE MOTYWY
: CZARNEGO KONIA I ZŁOTĄ WŁÓCZNIĘ NA SREBRNYM TLE, NAWIĄZUJĄ ONE DO
PRZESZŁOŚCI WSI JAKO DÓBR RYCERSKICH I DO FUNKCJI WSI JAKO OSADY TARGOWEJ,
GDZIE HANDLOWANO RÓWNIEŻ KOŃMI, JEDNAKŻE DOKŁADNA GENEZA PILCHOWIC JEST
NIEZNANA.
W EUROPEJSKICH HERBACH MIEJSKICH KOŃCA XVIII WIEKU WYOBRAŻENIA ZWIERZĄT
HODOWLANYCH WYSTĘPOWAŁY SPORADYCZNIE. SYMBOLIZOWAŁY ZAZWYCZAJ HANDEL.
TARGI ZWIERZĄT, Z KTÓRYCH MIASTA I MIASTECZKA SŁYNĘŁY I OD KTÓRYCH
POCHODZIŁY CZASEM ICH NAZWY. PONIEWAŻ NIE UDAŁO SIĘ ZNALEŹĆ HERBU SZLACHTY
ŚLĄSKIEJ PRZYPOMINAJĄCEGO HERB PILCHOWIC, ŁĄCZY Ć GO TRZEBA Z TARGAMI
KOŃSKIMI ODBYWAJĄCYMI SIĘ W TYM MIASTECZKU JUŻ W NAJDAWNIEJSZYCH
CZASACH.
ZAZNACZYĆ TRZEBA, ŻE KOŃ W HERALDYCE WYRAŻA GOTOWOŚĆ DO CZYNU W CZASIE
WOJNY LUB POKOJU, A WŁÓCZNIA NAWIĄZUJE DO POCZUCIA HONORU, GOTOWOŚCI
BOJOWEJ I JEST SYMBOLEM WOLNOŚCI. WŁÓCZNIA MOŻE RÓWNIEŻ UPAMIĘTNIAĆ
PRZESZŁOŚĆ MIEJSCOWOŚCI JAKO WSI RYCERSKIEJ. |