Historia
Hel (niem. Hela) występuje w dokumentach duńskich już w 1198
roku, ale powstanie osady w miejscu dzisiejszego miasta ocenia się na
znacznie wcześniej. Jednak ze względu na rodzaj podłoża i rozmywanie go
przez morze nie udało się odnaleźć żadnych śladów.
Kroniki duńskie z 1219 roku mówią o osadzie z przywilejami miejskimi na
prawie lubeckim pod rządami księcia pomorskiego Świętopełka II. Nie
zachowały się dokumenty potwierdzające prawa miejskie Helu, ale zachowały
się przekazy mówiące o traktowaniu osady na prawie lubeckim, co mogło
oznaczać posiadanie statusu miasta.
W
1308-1309 Hel zostaje podbity przez Zakon Krzyżacki. Krzyżacy
prawdopodobnie zniszczyli wszelkie dokumenty związane z posiadaniem Helu
przez książąt pomorskich. W 1351 roku założono tu Bractwo św. Katarzyny. W
1378 wielki mistrz zakonu Winrich von Kniprode odnawia akt
lokalizacyjny miejscowości. W tym czasie mieszkańcy trudnili się głównie
połowem, a wszelkie inne towary przywożono z pobliskich miast. Prowadzono
tu również karczmy, ponieważ do miasta często zawitywali żeglarze z
różnych stron. Istnieją również przekazy świadczące o mniej uczciwych
metodach pozyskiwania korzyści przez mieszkańców półwyspu, szczególnie, że
ziemie te stanowiły znakomite schronienie dla wszelkiego rodzaju
rzezimieszków.
W
1417 roku w Nowym Helu (położonym około 1,5 km na wschód od starego)
wybudowano kościół św. Piotra - patrona rybaków. Świątynia istnieje do
dziś, lecz pełni rolę Muzeum Rybołówstwa. Tajemnica pochłonięcia przez
morze "Starego Helu" (lub niem. "Alte Hela") nie jest do dziś do końca
wyjaśniona - do dziś budzą sensacje stare podania i legendy o mieście
nazywanym również "Polską Atlantydą".
Hel zyskał na wartości militarnie w czasie wojny trzynastoletniej
1454-1466. Na mocy układu z 14 marca 1454 roku, Hel podporządkowany był
Gdańskowi. Powstały tu fortyfikacje, powstał tu port wojskowy,
kontrolowano i prowadzono walki z wszelkimi jednostkami wrogów.
W
1524 zaczęły tu docierać informacje o nowym ruchu w chrześcijaństwie -
luteranizmie. Po roku od dotarcia z Gdańska nowego trendu powstała tu
gmina luterańska. W 1526 roku do Gdańska przybył król Polski Zygmunt
Stary i wraz ze zmianami ustrojowymi tego miasta w jego granice
włączona jest część Półwyspu Helskiego. Tak więc Hel na długie lata został
podporządkowany dla Gdańska i zarządzany przez jednego z jego burmistrzów.
Zmiana ta wpłynęła niekorzystnie dla Helu: główną profesją jego
mieszkańców stawało się rybołówstwo, a przede wszystkim stale malała
liczba jego mieszkańców. Od roku 1526 do 1593 liczba mieszkańców
zmniejszyła się z 640 do 445. W 1570 spłonął najstarszy helski kościół pod
wezwaniem Najświętszej Marii Panny, położony około 1500 metrów od centrum
dzisiejszego Helu. Wokół tego kościoła znajdowało się pierwotnie centrum
osady z ratuszem, szpitalem i placami targowymi. Lecz w skutek sił natury
centrum to przenosiło się z czasem w kierunku centrum dzisiejszego.
Wiek XVIII nie zaczął się pomyślnie dla Helu: w 1709 roku wybuchła
epidemia dżumy i zmarło 225 osób. W 1734 roku osada znalazła się pod
ostrzałem floty rosyjskiej, ponieważ była częścią Gdańska, gdzie przebywał
król Polski Stanisław Leszczyński. W 1741 i 1771 roku Hel został
znacznie zniszczony przez sztormy. W 1777 książę Fryderyk Maklemburski
wydał zakaz używania modlitwy o "błogosławiony brzeg", co oznaczało
zarówno dobry połów, jak i majątek pozyskany z rozbitych okrętów.
W
wyniku II Rozbioru Polski w 1793 roku Hel przechodzi do Prus. W 1807-1814
Hel wchodzi w skład Wolnego Miasta Gdańsk ustanowionego przez Napoleona
Bonaparte. W 1825 roku wybudowana zostaje tu latarnia morska,
istniejąca do dziś. W 1872 roku Hel zdegradowano do wsi, co było
rozwiązaniem racjonalnym ze względu na wielkość okolicznych wsi. W 1887
roku Hel znalazł w się w nowo utworzonym powiecie puckim. Koniec wieku XIX
to rozwój Helu: w latach 1892-1893 zbudowano tu nowoczesny port rybacki
oraz pasażerski, a także powstał tu dom letniskowy dzięki czemu miasteczko
stało się od 1896 również oficjalnie "Kąpieliskiem Bałtyckim".
Na mocy Traktatu Wersalskiego Hel znalazł się w granicach Polski. 10
lutego 1920 roku odbyła się tu symboliczna uroczystość - zaślubiny Polski
z morzem. W 1936 roku, na mocy dekretu prezydenta Rzeczypospolitej
Polskiej, częściowo ograniczono dostęp do miasta i półwyspu - zbudowano
tam "Rejon Umocniony Hel" - strategiczny punkt obronny. Restrykcje te
ograniczono dopiero w roku 1996. Po agresji Niemiec 1 września 1939 Hel
zasłynął jako jeden z bohatersko i długo broniących się obszarów Polski -
skapitulował 2 października 1939. Tutejszy garnizon liczył wtedy niespełna
3000 żołnierzy. Hel został ponownie wyzwolony dopiero 10 września 1945
roku.
Po zakończeniu wojny Hel stale się rozwijał nie tylko jako port rybacki,
ale również jako jeden z najpopularniejszych polskich kurortów. W wyniku
tego w roku 1963 Hel odzyskał prawa miejskie.
|