S tara
wieś położona na wschodnim stoku Ślęży, 3km na pd. od Sobótki, wzmiankowana w 1209
roku jako wieś książęca. W centrum wsi znajduje się interesujący dwór
obronny z 1546 roku, otoczony fosą wypełnioną wodą z lezącego obok stawu.
Ozdobą dworu jest renesansowy portal i obramowania okiennic. Budynek
zdewastowany wewnątrz i zewnątrz jest otoczony zdziczałym parkiem.
Na pn-wsch. od wsi, w lesie na stokach Ślęży położony jest rezerwat
archeologiczny utworzony w latach siedemdziesiątych staraniem
Wojewódzkiego Ośrodka Archeologiczno-konserwatorskiego z Wrocławia.
Wejście główne do rezerwatu znajduje się na kulminacji drogi miedzy
Strzegomianami a Będkowicami prowadzi przez brame
w palisadzie z drewnianymi postaciami wojów piastowskich. Rezerwat
obejmuje teren wzdłuż szlaków archeologicznych czerwonego i czarnego
misia. Są to pozostałości dobrze zachowanego zespołu osadniczego Ślężan,
który funkcjonował od VIII
do XIII wieku
. Na powierzchni około
50 ha obejmuje grodzisko i cmentarzysko kurhanowe. Grodzisko znajduje się
na lewo od wejścia na teren rezerwatu i posiada elipsowaty kształt
otoczonym wałem obronnym. Na grodzisku i obok urządzono skansen osadniczy
w postaci dwóch chat
z okrąglaków i studni. Na zach. od grodziska miejsce spotkań
archeologicznych z wiatą, paleniskiem na ognisko i ekspozycją
wystawienniczą ( obecnie zaniedbaną). Po pn. stronie grodziska znajduje
się niewielki krąg kultowy, grobla ze starowiecznym stawem oraz wał
zewnętrzny. Cmentarzysko kurhanowe położone kilka set metrów na pd-zach.
od grodziska było miejscem pochówku mieszkańców grodu w VII-IX w. i liczy
około 70 kurhahanów - stożkowych kopców ziemnych, niekiedy zwieńczonych
kamieniami.
Część
kurhanów zrekonstruowano i ogrodzono. Obok przebiega czerwony i czarny
szlak archeologiczny do
Sobótki. |